Bazen aşk gider...

Bazen aşk biter...

Ve hayat da gider onun peşinden... Terk edildiğin yerde öylece kala

kalırsın... Bir sabah uyanırsın ki gözünü açtığın ömür senin ömrün

değildir... Aynada tek parça görünen bedenin aslında lime limedir..

Nefes diye içine çektiğin ciğerlerinde parçalanmış aşkının cam

kırıklarıdır... Her sabah ölmeyip neden uyandığına lanet edersin...

Kulağın hiç çalmayacak olan telefondadır... Zaman dursun saatler hiç geçmesin istersin...

Bir gecede değişir ömrün... O bir türlü inanmak istemediğin kader

seninle alay eder gibidir... Ömrünü adadığın yıllarını önüne

serdiğin aşkın bir gecede bir başka hayata karışmıştır işte...

Ama ölüm gelmez bir türlü... Ne yapsanız öfke duyamazsın giderken

bir kibrit aleviyle ateşe verdiği ömrünün alevleri içinde eriyip

giden yüzünüze silinip giden kokunuza kül olan yüreğinize dönüp bir

kez bile bakmayan o sevdanıza... Anlarsınız aşktır bu öfkeyi bir

türlü yurduna kabul etmeyen... Vefasız bir unutuşa kurban olsa da

solup yitmeyen... Hayattan soğutup SANA ÖLÜMÜ ÖZLETEN...... Ölü bir

bedende canlı kalmakta direnen... ANLARSIN AŞKTIR BU...

Günler geçer ardından ve aylar... Bazen de yıllar...

Bebekler büyür

insanlar yaşlanır

insanlar ölür

eşyalar eskir

evler yıkılır

kurur ağaçlar...

Sokakların adı değişir...

Acılar belleğin acımasızlığına teslim olur...

SEVİLEN UNUTUR SEVEN YANAR...

Bazen aşk gider...

Ya da sen gittiğini sanırsın...